Vroeg op om de laatste hand te leggen aan de spullen en dan genieten van de laatste douche want die zal ik waarschijnlijk erg gaan missen op de berg.
Om bij de gate te komen maken we eerste een rit van drie kwartier tegen een steile weg met een heel vol busje met onze spullen, onze zeven man personeel, een chauffeur en een mevrouw van kantoor. Bij de poort moeten we lang wachten tot de crew de bepakking goed heeft ingedeeld en geadministreerd met park-officials en hebben we ruim de tijd om ons in te schrijven.

En dan eindelijk op pad waarbij Aloys, de assistent gids, het tempo aangeeft en dat gaat een stuk langzamer dan we zelf gekozen zouden hebben. Dat is dus het tempo dat bedoeld wordt met de uitdrukking pole-pole. Hij weet wat ons nog te wachten staat. Faustin, de hoofdgids haalt ons later in als alle formaliteiten aan de poort geregeld zijn. De tocht gaat door rijk regenwoud waar ons vooral de varens van vier – vijf meter hoog opvallen, in een lekkere temperatuur, warm genoeg voor een T-shirtje. Het pad loopt de hele dag over een rug van vijf tot tien meter breed en aan weerszijden steile afgronden. We merken nu ook hoe verschillend het comfortniveau kan zijn bij de verschillende prijsniveaus als we zitten te lunchen met ons zelf meegedragen lunchpakketje op een boomstam, nog geen meter van een keurig gedekt tafeltje van een Frans echtpaar. Ze zagen er erg opgelaten uit en de kwaliteit van ons eten leek beter dan dat van hen.

Opeens verandert het bos in een gebied met rare struiken heide van drie tot zes meter hoog en dan zijn we bijna in ons eerste kamp, Machame camp, waar de tent al klaar staat en we even kunnen zitten op onze luxe stoeltjes terwijl thee en popcorn worden klaargemaakt. Niet veel later staat op een klein verandaatje van het receptiegebouwtje een perfect diner voor ons klaar en na het eten is het tijd om de tent in te kruipen, want het is koud.

Na het eten vroeg Solomon, die behalve drager ook onze bediende is, om onze lege flessen, die we even later gevuld met gekookt water terug krijgen waarmee de scheikundige experimenten beginnen. Aan iedere literfles voegen we vier chloordruppels toe en daarna om de chloorsmaak te maskeren in de helft van de flessen een vitamine bruistablet en in de andere helft een isostar powertab. Later, als we in Mweka camp zijn aangekomen en onze tocht er al bijna opzit, vragen we ons af hoe zinnig al dat gedoe met dat water is toen we thee zaten te drinken. Zonder chloordruppels. Nou ja, dat krijg je als je in een onbekende wereld op adviezen afgaat.

Ga naar dag 2