& Vulkaneifel

Ter voorbereiding op onze beklimming van de Kilimanjaro zijn we gaan wandelen in de Vulkaneifel, in de buurt van Gerolstein, om wat meters stijgen en dalen in de kuiten te krijgen. Hieronder een verslag.

13 augustus Dag 1: Aankomst en overnachting in Wallenborn

”Het uitgangspunt van deze wandeltocht is het plaatsje Wallenborn. U verblijft hier in een pension met een huiselijke sfeer, midden in de Vulkaaneifel”

Wallenborn is een prima uitvalsbasis voor een wandeltocht in de Eifel en......... verder niks. Zelden hebben we zo'n saai plaatsje gezien. Maar gelukkig wist de dame die met ons meeliep om de sleutel te brengen te vertellen dat we in Pappelhof een paar kilometer verderop, iets voorbij Weidenbach, wel gezellig iets konden drinken. Nou dat klopte, want dat is een enorm hotel/restaurant/café/bar waar we uitstekend Weizenbier hebben gedronken waar we Brot met kaantjes bij kregen en vervolgens Ochsenschwanzsuppe en Schweinsgebrat hebben gegeten. Goeie Duitse kost waarmee de eerste trek wel gestild was.

Na het eten speelde Lex de zaal plat met zijn unieke uitvoering van Für Elise. We waren op dat moment gelukkig de enige twee gasten die nog in de zaal waren.

Terug naar boven

14 augustus Dag 2: Van Wallenborn naar Daun (21,4 km)

”U maakt een boswandeling die uitkomt in het plaatsje Neroth. Dit plaatsje geniet bekendheid om de productie van muizenvallen. Het laatste bedrijf is in 1979 gesloten; het heeft geleid tot de oprichting van het Muizenvallenmuseum, dat u hier kunt gaan bezoeken. Nu volgt een klim naar de Nerother Kopf, eveneens een vulkaantop. Na de afdaling volgt een wandeling over de vlakte naar de plaats Daun. Hier verblijft u in een hotel, midden in de stad. In een naburig restaurant reserveren we een 3 gangen menu voor u.”

Eerst een paar honderd meter klimmen naar Salm en toen over een rug door het bos tot boven Neroth.

In dat bos kwamen we deze snuiters tegen, die ons enorm verbaasd aan stonden te kijken terwijl wij ons hardop afvroegen wat dit voor beesten zouden zijn. Toen ik suggereerde dat ze schapenkoppen hadden, keek die iets grotere me zeer verontwaardigd aan en verder leken ze zich net als ons af te vragen wat ze tegenover zich hadden met een gedachtegang als "Ze lijken wel op mensen, maar ze spreken geen Duits". 's Avonds maar eens op internet opgezocht wat er in de Eifel zoal rondwandelt en vastgesteld dat het moeflons moeten zijn. Ooien, want die rammen hebben van die gekrulde hoorns.

We hebben het muizenvallenmuseum laten wezen voor wat het was en zijn direct uit het dal van Neroth op de Nerother Kopf aangevallen. Die klim was een mooi steil stukje om eens te oefenen met de stokken en we moeten toegeven dat stokken handig zijn want vooral bij het afdalen ontlasten ze de knieën enorm.

Boven op de Kopf zijn we even gaan zitten om te lunchen waarbij ik een foto maakte met de stokken om aan Eric te sturen als blijk van waardering voor het lenen. Hier de conversatie die 's avonds ontstond toen ik de foto in een tekstbericht verstuurde.
JFZ: Dankzij je stokken de Nerother Kopf bedwongen
EC: 647 meter! Nog maar 5146 meter te gaan ;) maar het zijn beide vulkanen! Veel plezier nog!
JFZ: Hier zijn de vulkanen gedoofd. De kili slaapt slechts
EC: Dat wordt nog wat met jullie geklos
JFZ: We zullen sokken over onze schoenen dragen om haar niet te wekken
EC: Nee, joh dat laatste beetje ijs met een rotknal eraf!
JFZ: Geschiedenis maken. "Nederlandse expeditie wekt kili. Mede mogelijk gemaakt door….”
EC: Communicatie met impact!

Vanaf de Nerother Kopf verder richting Daun waarbij het nooit helemaal vlak werd, vlak voor Daun nog een bergje van 500 meter en in Daun aan de Kaffee mit Kuchen en daarna aan het bier. De serveerster vroeg toen we gingen eten naar ons kamernummer maar ze heeft niet aangeklopt of we hebben haar niet gehoord.
Terug naar boven

15 augustus Dag 3: Van Daun naar Manderscheid (20,7 km)

”Vanuit Daun wandelt u door het park en begint dan aan de klim dat leidt naar drie prachtige vulkaanmeren. U wandelt via fraaie paden door dit gebied. En als u het nog eens van bovenaf wilt zien kunt u de Dronketurm beklimmen, die u onderweg passeert. Na de afdaling bereikt u de rivier de Lieser. U volgt nu het Lieserpad langs deze prachtige rivier. Dan weer ziet u de rivier van bovenaf, dan weer wandelt u er vlak langs. Het Lieserpad staat bekend als een van de mooiste wandelpaden in de Eifel. Het pad komt tenslotte uit in Manderscheid. Hier verblijft u in een 2 sterren hotel.”

Vanuit Daun steil omlaag en dan weet je bij voorbaat dat je ook weer omhoog moet en dat was nou precies de bedoeling van deze wandeltocht. Na dat stukje klimmen kwamen we in een gebied met drie oude vulkaantoppen die nu terug te vinden zijn als met water gevulde kraters die ze hier Maare noemen. Op de top van de kraterrand van de derde vulkaan staat een toren met een nog mooier uitzicht vanwaar we de Nerother Kopf zagen liggen die we gisteren beklommen hadden.

En dan flink afdalen naar het dal van de Lieser en die volgen voor de rest van de dag waarbij we vaststelden dat het inderdaad een bijzonder mooi pad is. Tegen het eind wordt het dal steeds smaller en loopt de rivier uiteindelijk in een kloof waarbij we naar de bovenrand van de kloof klommen om daar de Burg te zien, het eerste teken van Manderscheid. Na inchecken snel een terras opgezocht waar Lex aan de Kaffee mit Kuchen ging en ik een biertje nam.

Terug naar boven

16 augustus Dag 4: Van Manderscheid naar Wallenborn (18,2 km)

“U wandelt al vrij snel door een rivierdal en bereikt na enkele kilometers de 519 meter hoge Mosenberg, een van de oudste vulkaantoppen in deze streek. Via de plaatsjes Bettenfeld en Meerfeld bereikt u het Meerfelder Maar, een prachtig vulkaanmeer, waarvan de krater met water is gevuld. Na de afdaling volgt u weer een beekdal dat leidt naar het plaatsje Wallenborn. U haalt uw bagage op en vertrekt naar huis.”

In Manderscheid eerst omhoog naar het centrum en toen lang steil afdalen naar een dal en dan, langzaam klimmend door een vallei met weiden en bos, de Mosenberg op waar behalve de gebruikelijke, met water gevulde, krater ook een kruis staat. En toen natuurlijk weer steil naar beneden en over een vlakte naar Bettenfeld, alweer zo'n plaatsje waar het doodstil is.

Links boven in deze foto de Mosenberg en vandaar naar rechts ligt Bettenfeld, half verscholen achter een bebost heuveltje. Vandaar steil afdalend kom je in Meerfeld aan, het dorpje dat je ziet liggen op de bodem van de krater. En dan aan deze kant de krater uit flink steil omhoog tot de zelfde hoogte als de top van de Mosenberg. Vanaf hier alsmaar omlaag naar Schutz en dan langzaam stijgend langs een beekje naar Wallenborn waar we snel de bagage oppikten om naar huis te rijden.

Tenslotte op de terugweg in Hillesheim nog even gestopt voor Kaffee mit Kuchen waarbij Lex, tevreden knikkend, opmerkte dat het toch wel mooi was: "Zitten wij hier aan de koffie met gebak terwijl onze vrouwen gewoon aan het werk zijn". Ach ja, soms is het leven van een bergbeklimmer zwaar.
Terug naar boven